İnsan, Gezdikçe; Dünyası büyüyor,hedefleri çoğalıyor, ön yargıları azalıyor, gönül zenginliği artıyor ve ibret alıyor … Ben böyle tecrübe ettim!..
İnsan, Gezdikçe; Kendini keşfediyor, keşfettikçe eksiklerini görüyor, eksikleri farklı şeylerle tamamlıyor, tamamlarken öğreniyor, öğrenirken öğretiyor, öğretirken daha iyi anlıyor, daha iyi anladıkça daha çok öğrenmek istiyor, daha çok öğrenmek istedikçe gezme arzusu daha da artıyor… Kendimden bu tecrübeye vardım…
Geziyorum, tecrübe ediyorum!..
“Ve bunları fotoğraflarımın yanında yazılarımla paylaşıyorum.”
Bu paylaşımın özünde; Hayat tecrübesini, elimden geldiğince sosyal tarihin sayfalarına aktarmaya çalışıyorum…
Aslında, geçici göç olarak tarif edebileceğimiz seyahat etmeyi… İnsan hayatının başlangıcı ile sonu arasında devamlı bir biçimde var olduğunu görüyoruz! Diğer bir deyişle; Göç insanın kaderidir!.. demek yanlış olmayacaktır sanıyorum…
